Arabskie NATO jako sposób na podtrzymanie wojny

Wszystkie wojny zainicjowane lub wspierane przez establishment amerykański – od okupacji Iraku w 2003 r., drugiej wojny izraelskiej w Libanie w 2006 r., zmiany rządu w Syrii w 2011 r. i okupacji jednej trzeciej Iraku w 2014 r. – zakończyły się niepowodzeniem, nie zdołały wystarczająco podsycić ognia sekciarskiej wojny pomiędzy sunnitami i szyitami na Bliskim Wschodzie. Niepowodzenie tej strategii popchnęło amerykański establishment do realizacji dwóch nowych pomysłów:

– po pierwsze, wykorzystania mediów do ujawnienia zamiarów Arabii Saudyjskiej, by zaszkodzić irańskiej gospodarce i zamordować jej dowódców wojskowych;

– drugim jest promowanie i reklamowanie„arabskiej (sunnickiej) armii NATO”.

Celem jest utrzymanie przy życiu tej sekciarskiej wojny.

Walka o dominację między Arabią Saudyjską i Iranem trwa od czasu upadku szacha i zwycięstwa Republiki Islamskiej w 1979 roku. Niemniej jednak, dzisiejszy poziom bezpośredniej konfrontacji w różnych częściach Bliskiego Wschodu (Liban, Syria, Irak, Bahrain i Jemen) jest bezprecedensowy. Jest to częściowo wynikiem starań Stanów Zjednoczonych, by dolać benzyny do ognia nienawiści i rywalizacji między Arabią Saudyjską i Iranem.

Osłabienie rywalizacji pomiędzy Iranem i Arabią Saudyjską jest sprzeczne z interesami amerykańskiego establishmentu, ponieważ zaszkodziłoby to amerykańskiej gospodarce. Trump powiedział wyraźnie, że potrzebuje arabskich pieniędzy w zamian za ochronę, którą oferuje. W przeciwnym razie „arabskie reżimy nie przetrwają tygodnia”. W związku z tym stan braku wojny lub braku rywalizacji między Teheranem a Rijadem spowodowałby znaczne zmniejszenie przychodów ze sprzedaży broni do Arabii Saudyjskiej w USA, które są liczone w wielu miliardach dolarów .

Saudyjska monarchia doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że Stany Zjednoczone muszą sprzedać im broń. Istotnie, saudyjskie media zagroziły Ameryce – w następstwie zabójstwa Dżamala Chaszodżdżi – że mogą zaprzestać wszelkiej wrogości w stosunku do Iranu, gdyby Waszyngton nalegał na oskarżenie saudyjskiego najwyższego urzędnika (MBS) o porwanie i morderstwo. To pokazuje, że saudyjska animozja wobec Iranu jest bronią obosieczną, używaną zarówno przez USA, jak i monarchię, aby osiągnąć własne, czasem sprzeczne ze sobą, cele. Urzędnicy saudyjscy z radością kontynuują karmienie Trumpa sumami pieniędzy, których chce, tak długo, jak pozwala Arabii Saudyjskiej na wolną rękę w regionie, głównie przeciwko Jemenowi.

Drugim problemem, z którym boryka się amerykański establishment, jest przebudzenie rosyjskiego niedźwiedzia po długiej hibernacji od pierestrojki w 1991 roku. Moskwa, z udaną interwencją w Syrii, a także z udziałem w Iraku i Libanie, staje się największym koszmarem Waszyngtonu. Amerykański plan zmiany rządu zawiódł w Syrii, a manipulowanie ekstremistycznymi dżihadystami nie służyło interesom i celom USA. Jeszcze bardziej niepokojący dla USA jest wschodzący sojusz Iran-Rosja-Chiny, który sygnalizuje koniec ich globalnej hegemonii.

Nie chcąc poddać się reorganizacji regionalnej, amerykański establishment zakłada arabskie NATO – podobne do zachodniego NATO – w celu przeciwdziałania działaniom Rosji na Bliskim Wschodzie. Taki sojusz przyczyniłby się do rozpalenia sekciarskich pożarów między sunnitami a szyitami. Ten plan może spowodować, że region stanie w płomieniach, ale spłonąłby także grunt pod wpływami Rosjan, utrudniając im utrzymanie się i rozszerzenie dominacji w regionie. Amerykańskie myślenie jest takie, że jeśli USA nie mogą dominować na Bliskim Wschodzie, to lepiej, by region spalił się w płomieniach. Arabskie NATO będzie sunnicką armią do walki z szyitami. Jednak dramatyczna porażka militarna Arabii Saudyjskiej i Zjednoczonych Emiratów Arabskich przeciwko najbiedniejszemu krajowi Bliskiego Wschodu, Jemenowi, sugeruje, że to nowe arabskie NATO urodziło się martwe.

Niemniej wskazuje to tylko na to, na co jest gotowy amerykański establishment i jakiego rodzaju broni jest on gotowy użyć, aby chronić globalną hegemonię i utrzymać płynący strumień saudyjskich pieniędzy. „Nowy Bliski Wschód” promowany przez Condoleezzę Rice w 2006 roku nie zdołał pokonać Hezbollahu w tym samym roku. Trump próbuje nałożyć nową falę sankcji na Liban, aby walczyć z Hezbollahem, z niewielką perspektywą powodzenia. Hezbollah jest dziś silniejszy niż kiedykolwiek i jest gotowy wyjść na nowe pola, aby w razie potrzeby przeciwdziałać wszelkim działaniom USA przeciwko niemu w Libanie.

Próba zmiany rządu w Syrii zakończyła się niepowodzeniem w 2018 roku. Jednakże siły amerykańskie utrzymują przejście al-Tanf pomiędzy Syrią a Irakiem, aby przejąć dochody finansowe, które mogłyby zasilić syryjski skarb państwa. USA odmawiają wyeliminowania grupy terrorystycznej ISIS z Albu Kamal, preferując użycie ISIS, aby zapobiec ponownemu otwarciu handlowych powiązań między Lewantem a Mezopotamią.

Co więcej, Stany Zjednoczone użyły swoich mediów i naukowców, by promować podział Iraku na kraj szyitów, Sunnistan i Kurdystan, ale nie udało im się podzielić kraju, kiedy rząd w Iraku zdołał pokonać ISIS i utrzymać jedność. Niemniej jednak wydaje się, że Stany Zjednoczone nie są gotowe do kapitulacji i oczekuje się, że wykorzystają jednostronne sankcje wobec Iranu, aby w nadchodzących miesiącach wywierać jeszcze większą presję na Irak. Od Bagdadu oczekuje się odrzucenia jakichkolwiek amerykańskich żądań przestrzegania sankcji Trumpa.

I na koniec, USA próbują wykręcić ręce Palestyńczykom, narzucając swój plan na Jerozolimę i zagrażając bezpieczeństwu i stabilności Jordanii, odmawiając prawa do powrotu Palestyńczykom do ich ziemi i proponując alternatywną politykę osadniczą w Jordanii. Wszystko to odbywa się przy wsparciu Arabii Saudyjskiej.

Dzisiejszy Waszyngton jest bardziej lekkomyślny niż kiedykolwiek wcześniej i zrobi wszystko, co w jego mocy, by wywołać kolejne wojny na Bliskim Wschodzie. Jest zbyt wcześnie, aby mówić o trwałej stabilności w regionie, o ile establishment amerykański wydaje się być zdeterminowany, aby kreować niestabilność i prowadzić sekciarską wojnę tak długo, jak to jest możliwe.

 

Napisał: Elijah J. Magnier

Przetłumaczył: Metro

Wersja angielska:     https://ejmagnier.com/2018/11/15/after-lebanon-2006-syria-2011-and-iraq-2014-the-arab-nato-and-a-sunni-shia-war-to-revive/